سومین کنفرانس بین المللی شرق شناسی - فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی

دکتر آیت شوکتی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی،  و دارای 40 مقاله و همکاری در به ثمر رسیدن یک طرحش پژوهشی و تالیف 8 عنوان کتاب و افتخار همکاری با کمیته علمی و داوری و ریاست حدود 20 همایش در مصاحبه با دبیرخانه سومین همایش بین المللی شرق شناسی- فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی تمامی اساتید و پژوهشگران را به همایش بین المللی دانشگاه صوفیه بلغارستان در 25 اردیبهشت ماه 97 دعوت نمود.

عضو شورای پژوهشی دانشگاه آزاد واحد خوي،  بیان داشتند که هر انسان آزاده ای می تواند خودش را در سخن فردوسی ببیند. در شاهنامه فرهنگ و هویت ایرانی بارزترین جلوه گاه هنر فردوسی است. وی تمام هنر خود را صرف فرهنگ و هویت ایرانی کرده است بی شک می توان  بالاترین سهم را در این خصوص برای او قائل شد.

در شاهنامه من، من فردی و اجتماعی نیست من فردوسی، من بشری است. من در شاهنامه هر انسان آزاده ای است که در هرکجای جهان می تواند زیست. ارزش ها و ضد ارزش هایی که فردوسی در شاهنامه به تصویرکشیده است برای هر انسان بزرگی ارزش و ضد ارزش است در این راستا هم فردوسی سهم بالایی دارد.

خدمتی که فردوسی به زبان و فرهنگ ایرانی کرد هیچ نویسنده ای به زبان خودش نکرده است فردوسی در تثبیت و رشد زبان فارسی بی نظیر است در این راستا می تواند الگوی جهانی باشد برای هر شاعر یا نویسنده ای که بخواهد به زبان خود خدمت کند. شاهنامه متعلق به همه اقوام ایرانی از کرد تا آذری و لر و بلوچ و خراسان و گیلکی است و همه در این کتاب اقوام آریایی ایران نامیده شده اند.  
همچنین رئيس هسته پژوهش بانوان دانشگاه آزاد واحد خوي تاکید داشتند که آن زمان دانشگاه ها به شکل امروزی نبود و حتّی جایی سراغ نداریم که شاهدی باشد بر اینکه فردوسی نظیر خاقانی، نزد کسی علم آموزی کند. چنانچه خاقانی نزد عمویش یا دیگر اساتیدمشغول فراگیری بود. امّا آنچه مسلّم است اینکه فردوسی در جایی مانند منطقه طوس بزرگ شده که آن زمان در آن منطقه، جلوه ایرانیّت بیشتر بود و دهقانان آن جا، ایرانی بودند و باورهای ایرانی در آن منطقه و بین آنها رواج بیشتری داشت و به نقل از چهار مقاله عروضی، فردوسی از دهاقین طوس بود. از این جهت انگیزه ای ایجاد شده بود که به دنبال داستانها برود. افزون بر این، دیدگاه منفی فردوسی نسبت به اعراب، ایرانیّت را ترقّی می داد. همه اینها موجبات این کاخ بلند را به طور فطری و عاشقانه فراهم می آورد که از باد و باران گزندی نباشد و در تمام دوره ها، نام ایران و ایرانی را بلند آوازه سازد و زبان فارسی را چون گوهری درخشان بر گستره ادب و زبان بنشاند.